บทที่ 486

พนักงานเสริฟ์สาวตะคอกออกมาสุดเสียง “ไสหัวไปให้พ้น!!” ผู้ชายคนหนึ่งสบถออกมา สิ่งถัดมาที่ทุกคนรู้ ประตูห้องถูกเตะเปิดออกกว้าง กลุ่มชายกำยำเจ็ดหรือแปดคนที่มีผมเกรียนและใส่สร้อยคอทองคำเร่งรัดเข้ามาในห้อง พวกเขาแต่ละคนมีรอยสักเหมือนมังกรสลักอยู่บนตัวพวกเขา แน่นอนว่าพวกเขาให้ความรู้สึกที่น่าเกรงขาม ด้วยการแต่งกายด้วยเสื้อแขนสั้น พวกเขาค่อย ๆ มองไปรอบ ๆ จ้องมองดุร้ายไปยังคนที่อยู่ภายในห้องขณะนี้ หัวหน้าแก๊งสวมเสื้อยืดคอกลมและมีกระเป๋าสะพายข้าง เขาสูดหายใจยาวก่อนจะขู่ออกมาด้วยเสัยงแหบ “ใครคือคนที่จองห้องนี้? ฉันต้องการให้มันย้ายไปอีกห้องเดี๋ยวนี้!” “ทำไมเราต้องทำแบบนั้นล่ะ? พวกนายคิดว่าพวกนายเป็นใครกัน?” ซินดี้ถามขึ้นมาอย่างโกรธขณะที่เธอยืนขึ้น เธอไม่กลัวพวกเขาเลย “ฉันคือใครงั้นเหรอ? ฮ่า สาวน้อย ฉันคือวอร์ริค ยาเคล ถ้าเธอไม่รู้ว่าฉันเป็นใคร ออกไปที่ถนนและถามผู้คนดูสิ!” วอร์ริคหัวเราเบา ๆ ขณะที่เขาทิ้งก้นบุหรี่ลงบนพื้นและเหยียบมัน ฟรานเซสก้าเลิกคิ้วของเธอขึ้นเมื่อเธอได้ยินเช่นนี้ นี่พิสูจน์แล้วว่าเธอเคยได้ยินชื่อของวอร์ริคมาก่อนหน้านี้ “คุณยาเคล พวกเรายังทานอาหารกันไม่เสร็จ เช่น