บทที่ 709

“ก โกหกเหรอ? ฉันไม่รู้ว่านายกำลังพูดถึงเรื่องอะไร!” ราเคลตอบกลับ ขณะที่เธอเอามือกอดอก ด้วยผู้คนจำนวนค่อนข้างมากกำลังมองมาที่พวกเขาในตอนนี้ ราเคลหวังจริง ๆ ว่าเธอจะสามารถหลบซ่อนจากความอับอายทั้งหมดนี้ได้ “…ทำไม…ทำไมเธอถึงทำตัวแบบนี้กัน…?” มาร์เวนถาม ขณะที่เขาสูดหายใจเข้าลึก ในการตอบสนอง ราเคลเพียงมองไปด้านข้างอย่างเงียบ ๆ “ฮะ งั้นนายคือมาร์เวน ใช่ไหม? เพื่อนวัยเด็กของราเคลหรือบางอย่างใช่ไหม? ฉันเคยได้ยินเกี่ยวกับนายมาบ้างแล้ว! ดูตัวเองสิ! ไปให้พ้นจากสายตาฉันได้แล้ว!” เจฟเฟอร์สันตะคอกใส่ ขณะที่เขาแกว่งกุญแจรถออดี้ A6 ของเขาไปมาตรงหน้าของมาร์เวน “เฮลโล เฮลโล! คุณชื่อเจฟ ใช่ไหม? ผมรอให้คุณมาถึงอยูแล้ว!” พนักงานชุดสูทคนหนึ่งกล่าวขึ้นมาฉับพลันขณะที่เขารีบเข้ามาจับมือกับเจฟเฟอร์สัน ด้วยรอยยิ้มเป็นมิตรบนใบหน้าของเขา “เฮ้ แอรอน! มันก็นานแล้วนะครับตั้งแต่ที่พวกเราพบกันครั้งสุดท้าย! ขอโทษที่ให้รอนะครับ!” เจฟเฟอร์สันตอบกลับขณะที่เขาจับมือกลับ “ไม่เป็นไรครับ! เอาล่ะ งั้นมาเข้าเรื่องงานกันดีกว่า ผมได้เลือกสถานที่ดี ๆ มาสองสามแห่งให้คุณแล้ว! มาดูพวกมันสิครับ! และอย่าเพิ่งกังวลเกี่ยวกับร