บทที่ 794

เจอรัลด์พบว่าตัวเองนั่งไขว่ห้างอยู่บนท่าเรือด้วยความขุ่นเคืองใจของเขา ไม่สามารถทำอะไรอื่นได้อีกแล้ว ทั้งหมดที่เขาทำได้คือรอการกลับมาของมีล่า และอธิบายให้เธอฟังว่าเกิดอะไรขึ้นในคืนก่อนเมื่อเธอกลับมาในที่สุด ที่เหลือของวันผ่านไปอย่างรวดเร็วและก่อนที่มีล่าจะรู้ มันก็เป็นเวลากลางคือแล้ว ด้วยทะเลที่เงียบสงบมากขณะที่เรือมหาสมุทรแล่นต่อไป แม้แต่ลมทะเลที่เบาที่สุดก็ยังได้ยิน “พอได้แล้วกับการคิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอไม่คิดงั้นเหรอ มีล่า? เพราะพวกเราทั้งหมดอาจจะเหนื่อยกันแล้วในตอนนี้ ไปหาอะไรทานกันเถอะ!” มอลลี่กล่าว ขณะที่เธอเตรียมจะไปเอาอาหารมาให้เธอ “เอาล่ะ…!” มีล่าตอบกลับด้วยการพยักหน้าเล็กน้อย “ต้องอย่างนี้สิ! แต่ทำไมทีมการสำรวจถึงต้องเอาโทรศัพท์ของพวกเราไปด้วยล่ะ? ช่างน่าเบื่อ!” มอลลี่ที่ไม่คุ้นชินกับการที่ไม่มีโทรศัพท์อยู่ใกล้ ๆ เธอกล่าว “แต่แน่นอน! ข้อมูลส่วนตัวเกี่ยวกับการสำรวจอาจจะรั่วไหลออกไปได้ง่าย ๆ ถ้าพวกเรามีโทรศัพท์ติดตัว! แม้การเข้มงวดไม่ได้เป็นเรื่องไม่ดีอะไรขนาดนั้น แต่ฉันไม่เคยคิดว่าพวกเขาจะเอานาฬิกาของฉันไปอีกด้วยซ้ำ! ฮึ่ม!” วันด้าตอบกลับ “ไม่ว่าจะยังไง แม้พว