บทที่ 837

“พ่อคะ หนูมันไร้ประโยชน์ หนูไม่สามารถพูดปกป้องแม่ได้ด้วยซ้ำเมื่อทุกคนโจมตีเธอ! หนูมันน่าผิดหวัง! หนูขอโทษจริง ๆ ที่หนูไม่ได้เป็นไปตามความคาดหวังของพ่อ!” เบกล่าว ขณะที่เธอร้องไห้ “แม่มอบกำไลอันโปรดและล้ำค่าให้หนูด้วยความตั้งใจที่จะมอบมันเป็นของขวัญวันเกิดให้คุณย่า เพื่อให้เธอกรุณาและทำให้เธอมีความสุข แม่ทำแบบนี้ก็ด้วยความหวังว่าหนูจะก้าวหน้าในบริษัทได้! แต่ยูราทำกำไลนั้นพัง! เขาทำมันอย่างจงใจ หนูรู้ว่าเขาทำ! ทุกคนก็เห็นด้วยตาของพวกเขาเองว่าทำแบบนั้น!” “แต่พ่อคะ คุณย่ากลับเมินเฉยต่อคำดูถูกและกล่าวหาคุณแม่ว่าทำเกินกว่าเหตุ เธอพูดว่ามันไม่ได้เป็นอะไรไปมากกว่ากำไลหยก พ่อคะ เป็นไปได้ไหมว่าในสายตาของคุณย่า ไม่มีใครที่จะสามารถเทียบได้กับยูราเลยหรือเปล่า?” เบรู้สึกเสียใจอย่างจริงจังในวันนี้ ตามปกติแล้ว เธอจะเพียงทนมันเอาไว้เมื่อคนอื่น ๆ เยาะเย้ยเธอหรือแม่ของเธอ แต่อย่างไรก็ดี คราวนี้มีการแสดงความไม่เป็นธรรมอย่างโจ่งแจ้งเกิดขึ้น โดยไม่สามารถทนมันได้อีกต่อไปแล้ว เธอจึงวิ่งกลับมาบ้าน “พ่อไม่รู้หรอกเหรอว่าโรสเกลียดพ่อ หนู และแม่ของหนูมากแค่ไหน? ทุก ๆ วัน เธอจะพยายามที่จะหาเหตุผลทุกรูปแบบเพ