บทที่ 892

อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นว่านาโอมิดูเศร้าและโดดเดี่ยวเพียงใด เขาจึงรู้สึกสงสารเธอทันที เป็นผลให้เขาสามารถระงับความแค้นใจของเขาไว้ “…อืม…แล้วเธอล่ะ นาโอมิ? แม่เธอประสบกับอาการป่วยเป็นไหนกัน?” เจอรัลด์ถาม “อืม หลังจากกลับมาที่เมย์เบอร์รี่ภายใต้การคุ้มครองของประธานไลล์ มันไม่นานที่ฉันตระหนักได้ว่าแม่ของฉันติดเชื้ออาการป่วยแปลกประหลาดบางอย่าง แม้หลังจากการพบหมอนับครั้งไม่ถ้วน แต่ก็ไม่มีใครสามารถรักษาเธอได้เลย นายสามารถจินตนาการได้ อย่างไรก็ตาม การจ้างหมอนั้นไม่ได้ถูก ๆ เลย…อย่างที่เห็น ฉันลงเอยด้วยการต้องขายทรัพย์สินทั้งหมดของครอบครัวของฉัน! ฉันมาที่จังหวัดซอลฟอร์ดเพื่อขอความช่วยเหลือจากลุงคนหนึ่ง ในระหว่างที่ฉันอยู่ที่นี่ ฉันก็พบว่ามีหมอที่มีชื่อเสียงคนหนึ่งอาศัยอยู่ใกล้ ๆ นี้! เขามีชื่อว่าเจนคินสัน! ถึงอย่างนั้นฉันก็แทบจะไม่มีเงินพอที่จะอยู่รอดในตอนนี้ ฉันจึงไม่สามารถไปพบเขาได้จริง ๆ…” นาโอมิอธิบายด้วยน้ำเสียงที่เก้อเขิน เขาถอนหายใจ จากนั้นเจอรัลด์จึงตอบกลับ “เมื่อคิดว่าเหตุการณ์เดียวจะก่อให้เกิดผลกระทบระรอกคลื่นที่ใหญ่หลวงขนาดนี้ล่ะก็… ตอนนี้แม้แต่คนที่รู้จักกับฉันก็ต้องมาแบ่งภาระของ