บทที่ 896

“คุณปู่!” ทั้งเกสท์และคนงามที่ดูเย็นชาคนนั้นตะโกนขึ้นมาอย่างตื่นตระหนก “ไม่เป็นไร คุณผู้ชาย ผมเต็มใจที่จะให้ผู้เชี่ยวชาญเจนคินสันวินิจฉัยคนป่วยจากกลุ่มของคุณก่อน ผมสามารถรอได้” ชายชรากล่าว ทำให้คนอื่น ๆ แปลกใจกันอย่างมาก “…อะไรนะ? แต่ทำไมล่ะ คุณปู่? ทำพวกเราถึงควรปล่อยให้เขาไปก่อนล่ะ? เขาเป็นใครกัน?!” เกสท์คำรามอย่างโกรธเคือง “ขอบคุณครับ ท้ายที่สุดแล้ว โจชัวอาจไม่สามารถรักษาคนไข้ระยะสุดท้ายก็ได้” เจอรัลด์กล่าวด้วยน้ำเสียงที่ไม่สนใจ โดยไม่ได้มีเจตนาที่จะสุภาพเท่าไหร่ “…น นาย!” ทั้งเกสท์และคนงามคนนั้นตะโกนออกมาด้วยความเดือดดาล แม้แต่ชายชราก็มีสีหน้าค่อนข้างน่าเกลียดบนใบหน้าของเขาในขณะนั้น “แม้ผมยอมรับว่าคุณมีสมรรถภาพสูงมากอย่างแน่นอน แต่คุณควรระวังปากและมารยาทเอาไว้ด้วย ผมไม่ถือสาจริง ๆ เพราะผมก็แก่ขนาดนี้แล้ว แต่ถ้าคุณพูดเช่นนั้นกับคนอื่น ๆ คุณจะมีปัญหาตามมาอย่างแน่นอน” ชายชรากล่าว โดยการขยายคำพูดของเขา เพื่อแสดงความไม่พอใจของเขาอย่างชัดเจน กริชที่ถูกชักออกมาจากทั้งสองฝ่าย พนักงานคนนั้นที่เฝ้าดูเหตุการณ์ทั้งหมดที่เผยออกมาตั้งแต่แรก จึงวิ่งไปสวนด้านหลังทันที “ไม่เป็นไร เจ