บทที่ 903

ด้วยมือเล็ก ๆ ของมินดี้ที่นุ่มนวลและอบอุ่นมาก ไม่นานก่อนที่เจอรัลด์จะเริ่มรู้สึกแปลกประหลาดขึ้นมา ก่อนที่เขาจะทันได้พูดอะไร ทันใดนั้นมินดี้ก็เริ่มลากเขาไปยังม้านั่งหินเล็ก ๆ สองสามตัวในสวนที่พวกเขาทั้งคู่นั่งอยู่ “นายรู้ไหม แซนเดอร์สัน ฉันสงสัยมาตลอดว่าทำไมฉันถึงคุ้นกับนายมากขนาดนี้…หลังจากคิดดูแล้ว ฉันคิดว่ามันเป็นเพราะประสบการณ์ในอดีตของพวกเรานั้นคล้ายคลึงกัน… แม้มันเป็นเรื่องจริงที่ฉันเป็นหญิงสาวที่ร่ำรวยซึ่งใช้ชีวิตหรูหรามาตลอดชีวิตของฉัน ในขณะที่นายมีอดีตที่ยากลำบากมาก แถมยังประสบกับอุบัติเหตุที่น่าสังเวชอีกด้วยซ้ำ แต่พวกเราทั้งคู่ก็คล้ายกันในด้านที่ว่าพวกเราไม่ได้มีเพื่อนที่ดีเยี่ยมตลอดทั้งขีวิตของพวกเราเลย” มินดี้อธิบาย เมื่อได้ยินแบบนั้น เจอรัลด์เพียงพยักหน้าเล็กน้อย “ฉันไม่พอใจกับความจริงมากมายเมื่อฉันยังเด็ก รู้ไหม? นายอาจไม่รู้ แต่เพราะครอบครัวหนึ่ง ทั้งแจสมินและฉันก็ถูกกักบริเวณอยู่ภายในบ้านมาเป็นเวลานานมากที่สุด นั่นคล้ายกับการทรมานสำหรับฉัน เพราะฉันเป็นคนประเภทที่ไม่สามารถอยู่นิ่ง ๆ กับที่เป็นเวลานานได้…ฉันมั่นใจว่านายสามารถเชื่อมโยงเรื่องนั้นได้ในระดับหนึ่ง…ไม่ว่