บทที่ 987

“พวกหนูทำอะไรกันบนเกาะนี้ล่ะ? พวกเขาบังคับให้หนูอยู่ที่นี่หรือเปล่า?” เจอรัลด์อยากจะรู้เพิ่มเติม เจอรัลด์ยังเริ่มสงสัยว่าผู้คนจากพระราชวังจิตวิญญาณได้ฆ่าพ่อแม่ของเด็กเหล่านี้และฉกตัวพวกเขามาอีกด้วยซ้ำ “นายน้อยเจอรัลด์ คุณคิดมาเกินไปแล้ว พวกเราช่วยชีวิตเด็ก ๆ เหล่านี้ และเลี้ยงดูพวกเขาเอง!” ผู้อาวุโสคนหนึ่งกำลังยืนอยู่ข้างหลังเจอรัลด์ เขาสวมชุดคลุมสีดำ แต่ไม่ได้ปิดใบหน้าของเขาไว้ เขาเดินมาหาและลูบหัวเด็กหญิงตัวน้อยเบา ๆ อย่างอ่อนโยน “เด็กน้อย คราวหน้าอย่าทานของว่างแบบนี้อีก เข้าใจไหม?” “ค่ะ คุณปู่เวลสัน คุณอยากทานขนมปังกรอบเหมือนกันหรือเปล่า?” เด็กหญิงตัวน้อยถาม “ไม่ล่ะ ขอบใจนะ หนูทานมันได้เลย อย่าลืมทำการบ้านของหนูให้เสร็จหลังจากนั้นด้วยล่ะ ถ้าเฮสกี้และพวกผู้ชายรังแกหนูอีก หนูต้องมาบอกฉันนะ!” “ขอบคุณค่ะ คุณปู่เวลสันและพี่ชาย หนูไปก่อนนะคะ!” เด็กหญิงหยิบขนมปังกรอบและวิ่งจากไป หลังจากเธอพูดขอบคุณ “คุณเป็นใครครับ?” เจอรัลด์เหลือบมองผู้อาวุโสคนนั้นและถาม “มันเป็นเวลาเพียงแค่เดือนเดียวเท่านั้น เจอรัลด์ คุณจำผมไม่ได้แล้วเหรอ?” ผู้อาวุโสคนนั้นยิ้ม “ผมจำคุณได้แล้วตอนนี้! คุณคือคนที