บทที่ 1026

ขณะนี้ในบ้าน แนชก็ไอเป็นเลือดอีกครั้ง ใบหน้าเขาซีดลงมากและดูโทรมเช่นกัน “ก็มันก็หลายวันมาแล้ว ทำไมเฟนด์ยังไม่มาอีก สุดท้ายแล้วเขาก็จะไม่มาเหรอ?” แนชเศร้าเมื่อนึกถึงเฟนด์ “ทั้งหมดมันเป็นเพราะฉันเอง ฉันโทษความเหลาะแหละของฉันก่อนหน้าที่ทำให้ตามเขาไปไม่ได้ตอนที่เขากำลังเติบโต เขาต้องทนทรมานมามากแน่ ไม่... ไม่แปลกใจเลยที่เขาเกลียดฉันมากขนาดนี้...” ไททัส พ่อบ้านตระกูลวู๊ดปลอบใจแนชว่า “อย่ากังวลเลยครับ นายท่าน ผมรู้ว่าเฟนด์เป็นเด็กกตัญญู นอกจากนั้น ไม่ใช่ว่าคุณไม่ใส่ใจกับพวกเขาเสียหน่อย คุณขอให้ผู้พิทักษ์รุ่นที่เก้าส่งเงินและทรัพยากรการฝึกฝนให้เฟนด์แล้ว แต่ใครจะไปรู้ล่ะว่าผู้พิทักษ์รุ่นที่เก้าจะโกหกว่าพวกเขากินดีอยู่ดี” ไททัสกำหมัดแน่นขณะพ่นลม “เขาต้องโกหกแน่ ๆ ตอนที่บอกว่าเฟนด์ไปถึงระดับผู้ฝึกยุทธขั้นเจ็ดหรือแปดมา เขาต้องได้ทรัพยากรการฝึกฝนทั้งหมดที่นายท่านให้มาด้วยเช่นกัน!” “เวรเอ๊ย!” แนชกำหมัดกัดฟันกรอด “ได้บอกผู้อาวุโสลำดับหนึ่งไปหรือเปล่า? อย่าบอกใครนะ คนที่ฉันไว้ใจตอนนี้คือผู้อาวุโสลำดับหนึ่งและคนรองจากนั้น ส่วนผู้อาวุโสลำดับสามดูมีความสุขอยู่ตลอดเวลา และคอยช่วยเราหาตัวแลนซ์ แต่เขาก