บทที่ 1085

ผู้นำของตระกูลสาขามาที่ศาลาที่เงียบสงบหลังจากออกจากห้องนั่งเล่นของเฟนด์ หนึ่งในนั้นพูดว่า "ทุกคน คิดว่าเราพึ่งพานายน้อยเฟนด์ได้ไหม? มันทำให้ฉันกังวลกับการที่ได้เห็นว่าเขาเพิ่งกลับมาหาตระกูลวู๊ด ฉันว่าคนยังไม่ยอมรับเขาสักเท่าไหร่นัก และลิลลี่ก็อาจจะต่อต้านด้วย ยิ่งไปกว่านั้น เขายังไม่เป็นหลักเป็นแหล่ง ทุกคนคิดว่าเขาจะช่วยเราได้จริงเหรอ?" ชายชราอีกคนยิ้มตอบ "มันไม่สำคัญสำหรับฉันว่าจะช่วยได้หรือไม่ มันยากที่เขาจะพูดแบบในวันนี้ แต่เขาก็ยังเชิญเรามาทานอาหาร ฉันเก็บเรื่องนี้เอาไว้ในใจนานมามากแล้ว ฉันรู้สึกสบายใจหลังจากได้พูดออกไป" "ฮ่า ๆ... ถูกต้อง! ฉันก็สบายใจเหมือนกัน!" แลนเซล็อตหัวเราะ จากนั้นก็พูดว่า "อย่างนี้เป็นไง พรุ่งนี้เราก็ค่อยออกจากตระกูลหลักอย่างช้า ๆ ในตอนเช้า พวกนายรอฉันได้ที่ด้านล่างของภูเขามังกร และรอดูว่าเขาจะว่ายังไง ยังไงซะเขาก็บอกให้ฉันไปพบเขาคนเดียวในตอนเช้าวันพรุ่งนี้" แชดขมวดคิ้วและถาม "มันก็ดึกแล้วนะ เขาจะยังไปถามพ่อเรื่องนี้หรือเปล่าน่ะ?" "นั่นฉันก็ไม่รู้ แต่ฉันจะไปยังไงเขาก็พูดไว้อย่างนั้น ฉันแสดงออกมาไม่ได้หรอก!" แลนเซล็อตยิ้มอย่างขมขื่น "กลับไปนอนเร็ว ๆ กันเถ