บทที่ 2080

ผลึกวิญญาณสลาย เป็นผลึกล้ำค่าที่พิเศษมาก ลักษณะพิเศษอย่างหนึ่งของมันคือ เราไม่สามารถค่อย ๆ ดูดซึมมันอย่างช้า ๆ ได้ ทันทีที่การดูดซับเริ่มขึ้น พลังงานทั้งหมดจะพวยพุ่งออกจากผลึกและหากไม่สามารถดูดซึมเข้าร่างกายได้อย่างทันท่วงทีทุกอย่างก็จะสูญเปล่า ตลอดชีวิตของคนหนึ่งคนอาจได้ครอบครองผลึกวิญญาณสลายเพียงหนึ่งหรือสองชิ้นเท่านั้น การสูญเสียพลังงานอันล้ำค่านั้นเลวร้ายยิ่งกว่าการสูญเสียสิ่งของที่สวรรค์มอบให้เสียอีก เฟนด์ละทิ้งความคิดที่ไม่เกี่ยวข้องออกไปจากหัว ณ จุดนี้ เขาหยิบผลึกวิญญาณสลายออกมาจากมัสตาร์ด ซี๊ดและวางไว้บนฝ่ามือ แสงสุดท้ายจากดวงอาทิตย์ส่องผ่านผลึกสีม่วงแดงนี้ มันเปล่งแสงสวยงามอย่างเหลือเชื่อ แม้ว่าผลึกดังกล่าวจะไม่สามารถปลดปล่อยสีสันที่เจิดจรัสออกมาได้ แต่ตัวผลึกก็งดงามจับใจ เฟนด์ถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอกและเตรียมพร้อมอย่างเต็มที่ หากผู้ฝึกยุทธที่อยู่ในขั้นแรกระดับแรกกำเนิดคนอื่น ๆ ได้ดูดซับผลึกวิญญาณสลายนี้ ร่างของพวกเขาจะระเบิดและตายอย่างแน่นอน แต่ศิลปยุทธและทักษะยุทธที่พวกเขาฝึกฝนกันนั้นล้วนอยู่ในระดับที่ต่ำเกินไป นั่นทำให้พวกเขาไม่สามารถต้านทานผลกระทบของพลังงานอันทรงพลังเช่นนี้ได้ แต่เฟนด์นั้นแตกต่างออกไป เนื่องจากเขาฝึกฝนทักษะยุทธที่ทรงพลังที่สุดจากดินแดนเทพสาบสูญและแม้ว่าทักษะยุทธจะเทียบไม่ได้กับศิลปยุทธ แต่ทักษะดังกล่าวก็ยังอยู่ในระดับนภา ทักษะยุทธแตกต่างจากทักษะศิลปยุทธ เนื่องจากความสามารถในการต่อสู้ของบุคคลมีขีดจำกัดสำหรับการฝึกทักษะยุทธ แต่กลับทักษะศิลปยุทธนั้นต่างกันเนื่องจากไม่มีข้อจำกัดในเรื่องระดับการบ่มเพาะของผู้ฝึกยุทธ เมื่อผนวกกับความจริงที่ว่าเฟนด์มีความทรงจำและประสบการณ์ของปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่คอยสนับสนุน เขาจึงยิ่งได้ผลลัพธ์ดีกว่าคนอื่นถึงสองเท่าโดยใช้ความพยายามเพียงครึ่งเดียว เขากำหมัดขวาแน่นและผลึกวิญญาณสลายซึ่งมีขนาดเท่ากับเล็บมือของเขาก็แตกออกพร้อมกับเสียงแตกดังลั่น เสียงแตกของมันคล้ายกับการที่ลูกเห็บขนาดใหญ่ตกลงสู่พื้นดิน สิ้นเสียงแตกดังกล่าวก็เกิดการระเบิดของพลังงานสีม่วงประกายทองกำลังเดือดดาลอยู่บนฝ่ามือของเฟนด์ พลังงานดังกล่าวดูยิ่งใหญ่ ลึกลับ และทรงพลัง เฟนด์ตัวสั่นเล็กน้อยในขณะที่เขากัดฟันและดูดซับพลังงานทั้งหมดเข้าสู่ร่างกายของเขา เขาเริ่มเปิดใช้งานทักษะทลายห้วงสุญญะในเวลาเดียวกัน “นั่นเขาเป็นอะไรไป? ทำท่าราวกับกำลังโดนใครทำร้ายร่างกายอย่างหนัก แถมหน้าผากยังชุ่มไปด้วยเหงื่อด้วย ทำไมเขาถึงดูทรมานขนาดนั้นทั้งที่กำลังทำสมาธิเพื่อพักฟื้น” เจดมองเฟนด์ด้วยสีหน้างุนงง ในเวลานี้เฟนด์ไม่เพียงสั่นสะท้านเท่านั้น แต่ผิวของเขาแดงราวกับถูกน้ำเดือดลวกร่าง โลหิตภายใต้ผิวหนังสูบฉีดอย่างรวดเร็ว สิ่งนี้ทำให้หัวใจของเขาเต้นเร็วและแรงไม่ต่างจากเครื่องตอกเสาเข็ม ทุกคนตกตะลึง พวกเขาได้ยินเสียงการเต้นของหัวใจชายหนุ่ม แม้ว่าเฟนด์จะอยู่ห่างไปหลายเมตรก็ตาม ดไวท์ขมวดคิ้วและมองไปที่แนช เขาเอ่ยถามออกไปด้วยริมฝีปากที่สั่นเท้า "นี่ศิษย์น้องเฟนด์เป็นอะไรหรือเปล่า? เขาไหวไหม? เป็นเรื่องปกติที่ทั้งสองคนจะสนทนากันถึงความกังวลของพวกเขา เพราะในตอนนี้เฟนด์ก็ดูคล้ายกับกำลังคุมตัวเองไม่อยู่ เขาไม่สามารถควบคุมความผันผวนของพลังงานในร่างกายของเขาได้ ทำให้เลือดในกายของเขาเดือด หัวใจของเขาก็เต้นอย่างบ้าคลั่งเช่นกัน แนชเองก็ยังกังวลอย่างเห็นได้ชัด แต่เขาต้องรับมือกับคนอื่น ๆ ที่เหลือ เขากระแอมเล็กน้อยและพูดว่า "เขากำลังบ่มเพาะตัวเองอยู่และต้องการพัฒนาระดับพลังยุทธของเขาก่อนที่เราจะออกจากที่นี่" เจดเลิกคิ้วและหันไปมองดไวท์ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ หลังจากที่พวกเขาได้ยินสิ่งที่แนชพูด เมื่อเขาเห็นว่าดไวท์ไม่เชื่อในคำแก้ตัวของแนช เขาก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา “เวลาแค่ไม่กี่วันจะทำให้ระดับพลังยุทธของเขาเพิ่มขึ้นได้มากแค่ไหนกันเชียว? ถ้าเขาไม่ไหวเขาก็ไม่ควรฝืนตัวเอง” เห็นได้ชัดว่าในคำพูดของเขาแฝงนัยบางอย่างเอาไว้ แต่แนชทำได้เพียงแสร้งทำเป็นไม่เข้าใจและหันหน้าไปทางอื่น เจดต้องการจะต่อบทสนทนา แต่ดไวท์ยกมือขึ้นปรามเขาเสียก่อน