บทที่ 877

“พระเจ้า แหวนนั่นมันคือสมบัติ! ฉันเคยได้ยินมาว่ามีแหวนที่เก็บของไว้ และแหวนพวกนั้นคือสมบัติ! แหวนในมือของผู้ชายคนนี้คือสมบัติอันล้ำค่าแน่นอน!” ผู้เฒ่าอันดับสองอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา ดวงตาเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง เขารีบพุ่งเข้าหาเฟนด์พร้อมกับดาบหลังจากที่พูด ราวกับกลัวว่าคนอื่น ๆ จะไปแย่งชิงแหวนนั่น “ฮ่า ๆ มันคือสมบัติ แต่ฉันเกรงว่าแกจะไม่มีชีวิตได้อยู่ใช้มันน่ะสิ!” เฟนด์ยิ้มและเริ่มขยับเขา เขาเร็วจนหายตัวไป หวืด! เมื่อเฟนด์ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง เขาก็อยู่ข้าง ๆ ผู้เฒ่าแล้ว และดาบในมือเขาก็ตัดดาบในมือของผู้เฒ่าอย่างรวดเร็ว “อะไรน่ะ!” ผู้เฒ่าตกตะลึงและอุทานออกมา เฟนด์เร็วเกินไป ดาบในมือเขาก็ไม่ใช่ดาบธรรมดา มันคือสมบัติอันน่าทึ่งที่คมอย่างเหลือเชื่อและมันสามารถตัดเหล็กได้ราวกับเป็นแค่โคลน วูบ! หลังจากมีลมพัดผ่านตัวพวกเขา เฟนด์ก็หยุดเคลื่อนไหว พร้อมกับร่างของผู้เฒ่าถูกฟันขาดเป็นสองซีก เลือดสาดกระเซ็นไปทั่ว ผู้เฒ่าคนนั้นตายแล้วเรียบร้อย “อะไรกันเนี่ย?” ขณะที่เฟนด์ฆ่านักฆ่าอันดับสอง คนที่กระโดดขึ้นจะทุบค้อนใส่เฟนด์ก็คิดว่าเขาจะหลบไม่ได้ แต่เขาไม่รู้ว่าเฟนด์จะรวดเร็วปานสายฟ้าฟาดและเลี่ยงการ