บทที่ 579 เซรีนที่น่าสงสาร ถูกรูบี้พาตัวไป

วิลสันพาเซรีนกลับมาที่แคมป์ของเขา วิลสันกุมมือของหญิงสาวไว้แน่นตลอดทางที่เดินกลับมา เขาไม่ปล่อยมือเธอเลย พวกเขาเห็นรูบี้ทันทีที่เดินเข้ามาในแคมป์ รูบี้ตกใจเมื่อเห็นเซรีน เธอถาม "เธอมาทำอะไรที่นี่? ไม่สิ เดี๋ยวก่อน เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?" เซรีนมองวิลสันเมื่อเธอเห็นรูบี้ เธอกอดแขนของเขาแน่นด้วยมือทั้งสองข้าง แล้วตอบรูบี้ "ทำไมฉันจะมาที่นี่ไม่ได้ล่ะ ในเมื่อพวกคุณยังมาได้เลย? ฉันนั่งเครื่องบินมาที่นี่ คุณอย่าได้ดูถูกฉัน และอย่าคิดแม้แต่นิดเดียวว่าคุณจะแย่งวิลสันไปจากฉัน ตอนที่ฉันไม่อยู่" รูบี้ทำได้แค่จ้องเซรีน รูบี้แซวเธอ "คุณนั่งเครื่องบินมางั้นเหรอ? ช่วยบอกฉันทีสิ ว่าสายการบินไหนที่เต็มใจให้คุณบินมาที่นี่?" วิลสันพูดแทรกขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม เมื่อเขาเห็นว่ามันเป็นการทะเลาะกันด้วยเรื่องเล็กน้อย "พ่อทูนหัวของผมส่งเธอมาที่นี่ แล้วคุณมาทำอะไรที่เต็นท์ของผม?" "คุณไม่อยู่ที่นี่ ฉันก็เลย..." ก่อนที่เธอจะพูดจบ รูบี้ก็มองหน้าเซรีน แล้วจงใจพูด "อ๋อ ก็ฉันอยากจะมาใช้เวลาในค่ำคืนที่ดีแบบนี้กับคุณยังไงล่ะ ก็เห็นอยู่..." รูบี้อยากจะจับคางของวิลสัน แต่มือของเธอก็เหมือนจะถูกหยุดไว้ โดยสายตาของหญิง