บทที่ 582 เซรีนโดนฝูงหมาป่าจู่โจม

ร่างเล็ก ๆ แบกกระเป๋าเป้ใบใหญ่ ในขณะที่เธอเดินหายไปในหมอกสีขาวภายใต้แสงสลัวของท้องฟ้าที่สะท้อนบนดินแดนหิมะ ดร.ทอมป์สันบอกกับเธอว่า สมุนไพรดินกวางตุ้งมักจะขึ้นในภาคใต้ ดังนั้นก่อนที่เซรีนจะออกมา เธอจึงขโมยเข็มทิศของพวกเขามาด้วย ตลอดการเดินทางเธอมุ่งหน้าไปทางใต้ตามที่เข็มทิศบอก เนื่องจากหิมะตกหนา ทุกย่างก้าวของเธอเคลื่อนไหวยากกว่าการเดินบนพื้นเรียบ เซรีนไม่เคยได้รับการฝึกใด ๆ ดังนั้น ความแข็งแกร่งทางร่างกายของเธอย่อมอ่อนแอกว่าทหารอาสา ที่ได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี ที่ปกติแล้วจะต้องเตรียมตัวพบกับห่ากระสุนจำนวนมากตลอดทั้งปี อย่างไรก็ตาม ด้วยความตั้งใจแน่วแน่ของเธอ เธอจึงเดินหน้าต่อไป เธอแอบออกมาก่อนพระอาทิตย์จะขึ้น และทั่วทั้งท้องฟ้าก็มืดสนิท อย่างไรก็ตาม ไม่มีวี่แววของสมุนไพรดินกวางตุ้งเลย ในขณะที่เธอเดิน เธอสังเกตเห็นพืชงอกขึ้นมาตามรอยแตก ดวงตาของเธอเป็นประกายด้วยความตื่นเต้น และเธอก็รีบวิ่งเข้าไปทันทีในขณะที่กำลังแบกกระเป๋าเป้ของเธออยู่ อย่างไรก็ตาม เมื่อเข้าไปดูใกล้ ๆ มันก็ไม่ใช่อะไรมากไปกว่าพืชทั่วไปที่งอกออกมาจากรอยแตก ประกายในดวงตาของเธอค่อย ๆ ดับลง... เธอกลั้นน้ำตาของเธอไว้