Kabanata 203

Nagtataka ako at tinanong, “Saan ka pupunta?” “Sa baba.” Buong gabi ba siyang uupo sa sofa? Pagkalabas niya ng silid, napasimangot ako. Hindi ko mapigilang hangarin na mapalapit kay Zachary. Naintriga ako sa pakiramdam na ito. Nahulog na ba ako sa kanya? Noong unang panahon, nang inilayo niya ako sa bukana ng simbahan sa harap ng lahat, buong puso siyang nagprotekta sa’kin ngunit hindi nangailangan ng anumang kabayaran mula sa akin. Siya ay naging... mahirap para sa’kin na hindi siya natukso sa ideya ko. Pagkasabi ko no’n, naisip ko si Dixon. Napuno ako ng kalungkutan sa pag-iisip sa kanya. Apat na buwan na ang nakakaraan, pinanindigan kong huwag siyang patawarin. Hanggang si Gwen... Tama si Henry. Mula sa ibang anggulo, kung ako ito, tiyak na gugustuhin kong mabuhay si Dixon anumang kapalit, kahit na kamuhian niya pa ako sa natitirang buhay niya. Hindi ko pinahahalagahan ang lahat sa nakaraan hanggang sa mawala ang mga ito sa’kin. Napakamurang edad na binata sa kanyang mainam na pamum