Kabanata 307

Kinindatan ako ni Martti ng kanyang mapang-akit na mga mata. Pinigilan ko agad ang aking hininga at tinakpan ang aking mga mata. “Huwag mo akong kindatan,” bulong ko. Tumawa si Martti. “Anong meron?” “Masyadong maganda ang iyong mga mata.” Iyon ang aking biglaan at likas na naisagot. Sa sandaling sinabi ko ito, naramdaman kong nanlamig ang paligid. Minulat ko ang aking mga mata at nakita ko ang kinilabutan na ekspresyon ni Martti. “Kailangan ko nang umalis,” napalunok siya. “Kita na lang tayo bukas.” Lumingon ako. “Bakit siya biglang umalis?” Itinanong ko. Si Zachary, kasama ang kanyang nagyeyelong ekspresyon, ay hindi ako sinagot. Nanahimik siya sa kanyang buong pagmamaneho pabalik sa Espoo. Hindi niya ako pinansin kahit na sinubukan kong kausapin siya. Nakaramdam ako ng inip, at pagkatapos ay tumingin ako sa labas. Malakas ang pag-ulan ng niyebe sa Finland. Noong nakaraan na narito ako, hindi ako nakakita ng anumang aurora, at nangyari ang hindi kanais-nais na insidente. Naisip ko ku