Kabanata 436

Umiiyak ba ako? Basa ang gilid ng aking mga mata nang pinunasan ko ito. Ngumiti ako ng parang ewan. “Hindi ko alam kung bakit ako umiiyak. Siguro dahil napakaraming malulungkot na bagay ang nangyari sa mga nagdaang araw.” Madaling masasabi ni Zachary kung nagsisinungaling ako. Itinago ko ang aking pagkabalisa at dumaing, “Gusto ko lamang ng pagmamahal, pero napaka-matinik ng pinagdadaraanan ko. Kahit ang iyong ina...” Nakasuot si Zachary ng puti at manipis na sweater, at medyo magulo ang mga palawit nito. Ang kanyang malalim na tingin ay nagpapakita ng pag-aalala. Nang narinig niya ang aking mga buntong-hininga, nahulog siya sa isang napakamahabang katahimikan. Sinabi niya sa akin, “Kinupkop niya ako noong sanggol pa lang ako. Binigyan niya ako ng pagkakataon na mabuhay. Kaya nirerespeto ko siya, dahil nauna siyang magbigay ng respeto sa akin. Binigyan ko siya ng pagkakataon, pero kung magmamatigas pa rin siyang igiit na makuha ito sa paraan niya, hindi ko siya pipigilan.” Tin