Kabanata 635

Sinubukan ko ang aking makakaya upang makontrol ang init ng ulo ko. Hindi ko alam kung sino, ngunit may isang nakaupong sumigaw, “Ang buhay ni Dixon ay masasabing tapos na! Ang kanyang kasal sa bruhang masaklap ang kapalaran ang nakasira sa kanyang maluwalhating buhay!“ Bruhang masaklap ang kapalaran… Pinikit ko ang aking mga mata at pinigilan ang aking galit. Biglang tinaas ni Dixon ang kanyang ulo at marahang sinaway, “Si Carol ay hindi isang bruha.” Nakalimutan na niya ang lahat, maliban sa kanyang Carol. Wala siyang ibang proprotektahan kundi ang kanyang Carol! Nanlabo ang aking paningin dahil sa aking mga luha. Hindi ko namalayang napatingin ako sa suplado at tahimik na Zachary. Ang taong gumawa ng pahayag na iyon ay nakita ang aking ekspresyon na naging mas malungkot, kaya't hindi na siya naglakas-loob na magsabi pa nang iba. Sa halip, tinanong ni Mona si Dixon ng prangkang tanong, “Retard ka ba?” Naglakas-loob siyang sabihin iyon sa taong may pinsala sa utak. Nag-uusok sa galit,