Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 1912

Bebé Zetty miró a Papi con horror. ¿Papi podría haber visto a través de sus cuidadosos pequeños pensamientos? Ella había estado tratando desesperadamente de ocultar sus frágiles y espantosas ideas. Era solo que Jay era agudo, por lo que pudo penetrar en la mente de Bebé Zetty con una sola mirada. “¿Quizás estás pensando que la vida ya no tiene sentido?”. Bebé Zetty se retorció de miedo. “Das miedo, Papi”. Jay acercó las temblorosas manos de Bebé Zetty y dijo con gentileza: “Papi no da miedo. Lo que da miedo es lo tímida que es tu mente”. Las lágrimas de Bebé Zetty comenzaron a caer cuando sintió como si les hubiera fallado a sus padres. “Estoy tan triste, Papi. Temo que si sigo estando así de triste, me convertiré en un monstruo... ni siquiera puedo controlar mi peso por más tiempo”. Jay levantó a Bebé Zetty y la colocó en su regazo, diciendo: “Aún eres liviana como una pluma, Bebé Zetty. Todavía hay un largo, muy largo camino para que te conviertas en una especie de

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.