Capítulo 27 Identidad revelada
Susana retiró discretamente su mano y miró a Andrea. —Abuela.
—Ajá, siéntate. —Andrea llevaba un vestido largo de estilo retro, irradiaba elegancia y porte, y en su mano lucía un brazalete de jade.
Susana se acomodó junto a Andrea. Enfrente estaban Laura y Benito, quienes la observaban como esperando algo; sin embargo, Susana solo hablaba con Andrea y no mostró intención alguna de saludarlos.
¡Pam!
Fabián golpeó la mesa con la cara sombría. —¿Susana, acaso no ves que tus padres están aquí? ¡Ni siquiera eres capaz de saludarlos! ¡No tienes nada de educación!
Susana lo miró con frialdad. Frente a su furia, no mostró el menor temor. —Si de falta de educación hablamos, parece que nadie te supera. ¿La abuela aún no ha dicho nada y ya crees que te toca hablar a ti?
—Tú...
Fabián apenas abría la boca cuando Andrea lo interrumpió con severidad: —¡Fabián, cállate!
Al ver la decepción en los ojos de la anciana, Laura apresuradamente golpeó a su hijo. —¡Fabián, cómo puedes hablarle así a Susana!

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ