Capítulo 321
Tomé la mano de Kieran. 'Está bien. Ya se terminó.'
Se negó a mirarme. 'Me odio.'
"Oye, no digas eso". Intenté que me mirara a los ojos. '¿Por qué dirías eso?'
"Yo no..." Su voz se entrecortó. "No te protegí".
—No es culpa tuya, cariño. Le besé la mano. "No es tu culpa, ¿vale?"
Él siempre me había protegido en el pasado.
Ahora era mi turno.
Los hombros de Kieran estaban encorvados.
Me sorprendió ver sus ojos llenos de lágrimas. "Cariño, no es tu culpa".
Tocó mi mejilla hinchada y lloró en silencio, con los hombros temblando. 'Lo siento…'
Su culpa golpeó mi corazón como una flecha.
Sus lágrimas quemaron la piel del dorso de mi mano.
Odiaba verlo así. 'No te arrepientas, cariño. Sé que quieres protegerme, pero no te sientes bien en este momento. Te recuperarás pronto, estoy seguro.
Forcé una sonrisa y sequé sus lágrimas con mi pulgar. 'Vamos, los malos se han ido. No volverán. Ahora vamos a conseguir algo de comida para comer. No puedes protegerme si no tienes energía, ¿verdad?
Kieran as

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ