Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 330

Caí en un sueño exhausto. No soñé. Había una oscuridad infinita rodeándome por todos lados, arrastrándome hacia el vacío. Fría, sola, indefensa, me dejé arrastrar. El doctor Hanson tenía razón. Dormir era un mecanismo de afrontamiento. Me ofreció un respiro temporal, una vía de escape de la desgarradora realidad. En la oscuridad, no tuve que enfrentar la muerte de Claire ni las heridas de Kieran. Podría permitirme ser vulnerable. Pero nadie podría dormir para siempre. Cuando mi conciencia finalmente resurgió, sentí una mano cálida sobre la mía. Al levantar la cabeza, deslicé la mano hasta un brazo vestido con una bata de hospital y luego vi el rostro demacrado y fuertemente vendado de mi marido. Kieran me sonrió débilmente. Me desperté instantáneamente. '¡Kieran!' La habitación del hospital estaba bañada por la brillante luz del sol. Los ojos de Kieran estaban abiertos. Parpadeó dos veces. "Kieran", susurré, temiendo que si levantaba la voz, rompería la ilusión. ¿Estaba en un sueño? Co

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.