Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 34

“Como sea, estaba equivocado”, dijo el jovencito. “Y me gustaría disculparme. ¿Qué te parece una cena? Yo invito”.  “Son las ocho treinta de la mañana”, le recordé. “Desayuno, entonces”, me sonrió de forma encantadora. “Vamos, sólo comeremos”. Le sonreí también. Tenía que admitir que era difícil odiarlo. No era nada feo. Se veía más “bonito” que “guapo”. Cuando no tenía esa mirada lujuriosa, sus ojos eran grandes y tenían un brillo inocente. “Lo siento, algunos tenemos que trabajar para ganarnos la vida. ¿Tal vez en otra ocasión?”, respondí. Luego, me subí al coche y me alejé. Si tuviera al menos cinco años más, no me habría importado tener una pequeña aventura con el lindo mujeriego, con buen gusto en autos y mal gusto en ropa. Lo vi moverse a través de mi espejo retrovisor. “¡No me diste tu número! ¡Ni tu nombre!”, gritó, agitando su iPhone 13 Pro, bañado en oro rosa de 18 quilates. No pude evitar negar con la cabeza. Sí que era un niño bonito. Estaría mucho mejor con alguien de su e

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.