Capítulo 389
'¿Podrías darme una botella de agua? Mi hijo tiene sed”, supliqué.
No estaba seguro de si funcionaría, pero sabía que ahora no se atreverían a hacerme daño a Ken ni a mí.
El capitán pirata me miró y agarró una botella de agua mineral de la mesa y me la arrojó.
Lo entendí y una sensación de alivio me invadió. 'Gracias.'
Sin dedicarle otra mirada, me di la vuelta y voluntariamente regresé a la celda.
Cuando la puerta se abrió, los gritos de Ken llegaron a mis oídos.
Estaba temblando.
'¡Conocido!'
'¡Mamá, mamá!' Ken corrió, buscando consuelo en mis brazos.
El hombre calvo pareció decepcionado.
Cerró la puerta sin decir una palabra más y se fue.
'Todo está bien. Va a estar bien. Mañana encontraremos una salida.
Quería darle agua a Ken inmediatamente, pero la presencia de otras personas en la celda lo hacía arriesgado.
Si revelaba la botella abiertamente, seguramente me la arrebatarían.
Entonces, abracé a Ken y encontré un rincón apartado donde nadie prestaba atención.
Afortunadamente, esta

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ