Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 111

Lucía, sin pensarlo dos veces, se limpió a toda prisa las manos en el delantal y se apresuró a ir al salón para tomar su celular. Puso su índice sobre los labios, señalando a Yolanda que guardara silencio, y se dirigió al balcón para contestar la llamada. —¿Dónde estás? —La voz de Wálter llegaba a través de las ondas, mezclando pereza y desconcierto con un matiz de control. Lucía enrollaba un mechón de cabello entre sus dedos, sintiéndose algo inquieta: —Estoy trabajando horas extras. Wálter, con un simple monosílabo desde su nariz, murmuró: —Hmm. Un silencio tan profundo se extendió que Lucía pensó en ese momento que la llamada se había cortado; bajó la vista para asegurarse de que aún continuaba. —Si no es nada, pues colgaré. —¿A qué hora regresas? —Wálter habló de nuevo: —Iré a recogerte. ¿Ir a recogerla? Lucía nunca había imaginado tener tal privilegio. Inconscientemente, respondió: —¿Qué? —En media hora baja. —La impaciencia era evidente en la firme voz de Wálter. Pero Lucía

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.