Capítulo 209
Lucía estaba de espaldas a él, escuchando con una expresión algo inquieta a Inés hablar.
Y al final, Inés se calló.
—Entendido, no hay nada más, voy a colgar—, dijo Lucía. En realidad, no sabía cómo responder a las palabras de Inés.
¿Debía defenderse diciendo que no había vuelto para agradar a Wálter y que pronto se iría de nuevo?
Eso solo le provocaría más acusaciones por parte de Inés, terminando en una acalorada discusión a través del teléfono.
Mejor dejar que Inés pensara lo que quisiera.
Se dio la vuelta y salió del invernadero para seguir ayudando en la cocina.
En la esquina del invernadero, Wálter estaba de pie, sacando el celular que había sonado en su bolsillo.
Era un mensaje de Inés:
[Walt, Luci parece ser inocente, un poco vanidosa y terca, ten paciencia con ella, yo la seguiré educando con frecuencia y dedicación, espero que puedan llevar una buena vida.]
Aunque Lucía no dijo ni una sola palabra, por su expresión Inés sabía que había regresado a regañadient

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ