บทที่ 15

เจอรัลด์หันกลับมาทันทีที่ได้ยินเสียงของผู้หญิงคนนั้น เขาเห็นสาวที่สูงหน้าตาธรรมดาในชุดกางเกงขายาวเดนิมรัดรูปและรองเท้าส้นสูงคู่หนึ่งยืนอยู่ข้างหลังเขาในตอนนี้ มือของเธอวางอยู่บนสะโพกของเธอในขณะที่เธอจ้องมองไปที่เจอรัลด์ด้วยสีหน้าที่ดูถูก “เจอรัลด์นายคิดจริง ๆ เหรอว่านายโอเคที่จะพึ่งพาเงินช่วยเหลือนักเรียนที่สหภาพนักศึกษาที่มอบให้นาย ในเมื่อนายสามารถซื้อสินค้าสุดหรูหรามูลค่าห้าหมื่นห้าพันดอลลาร์ให้ตัวเองได้จริงน่ะ? ให้ฉันบอกอะไรนายซักอย่างนะ! เราจะไม่นับนายสำหรับเงินช่วยเหลือโรงเรียนในปีหน้า!” หญิงสาวพูดกับเจอรัลด์ด้วยท่าทางที่เย็นชา “วิตนีย์ เจอรัลด์ได้เงินเป็นรางวัลจากการช่วยชีวิตเด็กสาวคนหนึ่ง! พ่อแม่ของเด็กสาวจึงให้บัตรนักช็อปแก่เขาเพื่อขอบคุณที่เขามีน้ำใจ ทำไมเธอถึงถอนเจอรัลด์ออกจากการรับเงินช่วยเหลือด้วยล่ะ? เธอคิดว่าตัวเองดีเลิศเพียงเพราะเธอเป็นประธานสหภาพนักศึกษางั้นเหรอ?” ประธานสหภาพนักศึกษาจ้องเขม็งไปที่ฮาร์เปอร์ด้วยสีหน้าเย็นชาและไม่ได้พูดอะไร “เรื่องนี้มันเกี่ยวกับนายเหรอ? นายรู้หรือเปล่าเหตุผลเดียวที่เจอรัลด์สามารถรับเงินช่วยเหลือนักเรียนได้นั้นเป็นเพราะสหภาพนักศึกษาเท่านั้น? สาเหตุที่เราต่อสู้อย่างหนักเพื่อเงินช่วยเหลือของเขาเพราะเรารู้ว่าเขาต้องการความช่วยเหลือ! อย่างไรก็ตามเขาซื้อกระเป๋า Hermes มูลค่าห้าหมื่นห้าพันเหรียญด้วยตัวเองจริงๆ! วันนี้นายไม่ได้ยินข่าวลือที่ทุกคนกำลังพูดกระจายไปทั่วโรงเรียนเหรอ?” “คุณทำให้สหภาพนักศึกษาเสียหายอย่างหนักเพราะการกระทำของคุณ! ที่นายทำเรื่องแบบนั้นเพียงครั้งเดียวก็เพียงพอแล้วที่เราจะถอนชื่อนายออกจากการรับเงินช่วยเหลือ!” วิตนีย์เหลือบมองเจอรัลด์ด้วยสายตาที่รังเกียจ เห็นได้ชัดว่าทุกคนรู้จักกระเป๋า Hermes เพราะการไลฟ์สดของฟาลิซิตี้เมื่อคืนนี้ ยิ่งไปกว่านั้นวิทนี่ยังเป็นประธานสหภาพนักศึกษาซึ่งเป็นหนึ่งในนักศึกษาคนโปรดของอธิการบดีในมหาวิทยาลัยอีกด้วย วิตนีย์ เจนคลินส์ มาจากครอบครัวที่ดีและเธอก็เก่งในสิ่งที่เธอทำทุกอย่าง เธอสามารถรับมือกับสถานการณ์ที่ยากลำบากมากมายและเนื่องจากเธอเป็นประธานสหภาพนักศึกษาเธอจึงเป็นคนรับผิดชอบเกือบทุกสาขาในมหาวิทยาลัย อาจารย์และติวเตอร์ทุกคนจากสาขาต่างๆก็คุ้นเคยกับเธอเป็นอย่างดี เธอมีลักษณะทั่วไปของผู้นำ เพราะแบบนั้นวิตนีย์จึงไม่สนใจคนที่ไม่มีเงินหรืออำนาจอย่างเจอรัลด์ อย่างไรก็ตามเธอเคารพในความจริงที่ว่าเจอรัลด์รับฟังและเต็มใจที่จะทำทุกอย่างที่เธอขอให้เขาทำ นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเธอถึงช่วยให้เขาได้รับเงินช่วยเหลือในทุกปี นักศึกษาที่ยากจนกว่าคนอื่น ๆ ในมหาวิทยาลัยต่างก็ไม่เต็มใจที่จะเป็นคนรับใช้ให้กับวิตนีย์ฟรี เพื่อที่พวกเขาจะได้รับเงินช่วยเหลือ นี่เป็นสาเหตุที่ฮาร์เปอร์ไม่ชอบวิตนีย์ “เจอรัลด์ทำไมนายไม่บอกฉันล่ะว่าเราควรทำยังไงกับเรื่องนี้” วิตนีย์ถามขณะที่เธอจ้องไปที่เจอรัลด์ เจอรัลด์ขมวดคิ้ว พูดตามตรงเขาไม่จำเป็นต้องพึ่งพาเงินช่วยเหลือจากสหภาพนักศึกษาอีกต่อไปแล้ว อย่างไรก็ตามแม้ว่าวิตนีย์จะดูถูกเขา แต่เงินช่วยเหลือที่เขาได้รับในอดีตนั้นมันก็เกิดจากความพยายามของเธอ เจอรัลด์ถามว่า“ แล้วเธอต้องการอะไรจากฉัน” “เอาล่ะนะ เนื่องจากนายถามฉันจะลองคิดดูอีกทีว่านายจะยังสามารถรับเงินช่วยเหลือได้ต่อไปถ้าเกิดว่านายช่วยอะไรฉันหน่อย ถ้านายทำได้ดีล่ะก็ฉันจะยกโทษให้นายสำหรับความเสียหายที่นายได้ทำต่อชื่อเสียงของสหภาพนักศึกษา!” วิตนีย์อ้างถึงความจริงที่ว่าทุกคนด่าเจอรัลด์และเรียกเขาว่าคนโง่เพราะเขาใช้บัตรของนักช็อปซื้อกระเป๋า วิตนีย์เต็มไปด้วยความเกลียดชังทุก ๆ ครั้งที่เธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ คนจนคนนี้จะโชคดีไปได้ยังไง? ใครเขาจะให้บัตรนักช็อประดับสูง ยูนิเวอร์ซอล โกลบอลกับเขาแบบนั้นล่ะ? ยิ่งไปกว่านั้นเจอรัลด์ยังมอบกระเป๋า Hermes มูลค่าห้าหมื่นห้าพันดอลลาร์ให้คนอื่นเป็นของขวัญวันเกิดอีก! ห้าหมื่นห้าพันดอลลาร์! ถ้าเขาให้เธอ เธอคงจะมีความสุขมากเลย อย่างไรก็ตามเจอรัลด์ไม่ได้พูดอะไรกับเธอและเขาไม่ได้คิดถึงเธอเลยแม้แต่น้อย! ดังนั้นวิทนี่จึงตัดสินใจที่จะสอนบทเรียนให้เขาโดยใช้เงินช่วยเหลือเป็นตัวช่วยในการต่อรอง ไอ้โง่! “เธอต้องการให้ฉันทำอะไรให้” เจอรัลด์ถามด้วยสีหน้าที่สงบ “จริงๆแล้วมันง่ายมาก สหภาพนักศึกษาจะจัดงานใหญ่ในสัปดาห์หน้าและเราต้องการคนที่จะมาทำความสะอาดสถานที่ ดังนั้นฉันต้องการให้นายมาทำความสะอาดหอประชุมให้พวกเรา! ถ้านายตกลงที่จะทำฉันจะช่วยนายในการขอรับเงินช่วยเหลือในปีหน้าต่อไป! นายคิดเหรอว่าฉันไม่ได้มองหานายอยู่เจอรัลด์ ฉันคิดว่านายควรจะลาเรียนในวันนี้ ฉันเตรียมจดหมายมาให้นายแล้ว!” วิตนีย์พูดขณะที่เธอโยนจดหมายปลอมให้เจอรัลด์ หลังจากนั้นเธอก็หันกลับและเดินไปพร้อมกับรองเท้าส้นสูงของเธอ “ไอ้บ้า! ผู้หญิงคนนั้นพาลมาก!” ฮาร์เปอร์ด่าออกมาดัง ๆ ทันที เบนจามินเพื่อนร่วมห้องของเจอรัลด์ก็โกรธมากเช่นกันในตอนนี้ “ไม่ต้องกังวลนะเจอรัลด์ ฉันคิดว่านายไม่ควรทำความสะอาดหอประชุม นายรู้ไหมว่าหอประชุมมันใหญ่แค่ไหน? เจอรัลด์จะทำความสะอาดสถานที่ด้วยตัวเองได้ยังไง? ไปเข้าเรียนกันดีกว่า” เขาตบบ่าเจอรัลด์เบา ๆ “แต่จะเกิดอะไรขึ้นกับเงินช่วยเหลือของเจอรัลด์ล่ะ?” เพื่อนร่วมห้องของเจอรัลด์รู้สึกกังวลเล็กน้อยกับตัวเขา หลังจากคิดไปสักพัก ในที่สุดฮาร์เปอร์ก็ปรบมือ “ไม่เป็นไร! ทำไมเราไม่ไปที่หอประชุมด้วยกันเพื่อช่วยเจอรัลด์ทำความสะอาดสถานที่ล่ะ? เพราะเรามีกันหลายคนไงเพราะงั้นจะทำได้เร็วยิ่งขึ้น” “เอาล่ะ! ดูเหมือนจะเป็นความคิดที่ดีนะ!” เพื่อนร่วมห้องของเจอรัลด์พยักหน้าพร้อมเพรียงกัน เจอรัลด์รู้สึกถึงความอบอุ่นในใจของเขา ในความเป็นจริงแม้ว่าเจอรัลด์จะได้รับความอับอายอย่างมากในชีวิตมหาวิทยาลัยตลอดสามปีที่ผ่านมา แต่เขาก็ยังคงมองโลกในแง่ดีอยู่เสมอ นี่เป็นเพราะเขาได้พบกับผู้คนมากมายที่เขาสามารถเรียพี่เรียกน้องได้เพราะความยากจนของเขา พี่น้องเหล่านี้เป็นพี่น้องที่รู้ว่าอะไรดีที่สุดสำหรับเขาจริงๆ เพราะแบบนั้นเจอรัลด์ไม่สามารถยอมให้พวกเขาถูกลงโทษไปกับเขาได้ บอกตามตรงเจอรัลด์อยากจะบอกพวกเขาจริงๆว่าเขาเป็นเด็กรวยรุ่นที่สอง อย่างไรก็ตามเจอรัลด์กลัวว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาจะสิ้นสุดลงทันทีที่เขาบอกความจริงเกี่ยวกับตัวเขาให้พวกเขาฟัง เจอรัลด์รู้สึกว่ามิตรภาพและความห่วงใยของพวกเขาคือความมั่งคั่งที่แท้จริงสำหรับเขาและเขาไม่ต้องการเสียสิ่งนั้นไป! “ลืมมันไปเถอะน่า ฉันจะทำความสะอาดสถานที่เอง คงไม่ใช่ครั้งแรกหรอกที่ฉันจะทำความสะอาดหอประชุมทั้งหมดเองน่ะ ยิ่งไปกว่านั้นพวกนายทุกคนไม่ได้เก่งกาจเท่าฉันและฉันคิดว่าพวกนายจะช่วยอะไรไม่ได้มากถ้าพวกนายไปกับฉัน!” หลังจากคิดเรื่องนี้เจอรัลด์ก็ตัดสินใจที่จะยังไม่เปิดเผยตัวตนของเขา ดังนั้นเขาจึงต้องอดทนต่อสิ่งนี้ในตอนนี้ หลังจากนั้นเจอรัลด์ก็มุ่งหน้าไปที่หอประชุมคนเดียว “เจอรัลด์ทำไมคุณถึงมาที่นี่ช้าจัง คุณคิดว่าตัวเองดีเลิศเพียงเพราะซื้อกระเป๋าใบใหม่หรือเปล่า?” วิตนีย์เริ่มดูถูกเจอรัลด์ทันทีที่เขาก้าวเข้ามาในหอประชุม “ฮ่า ฮ่า ฮ่า!” ทุกคนที่กำลังซ้อมสำหรับงานที่กำลังจะมาถึงในหอประชุมต่างส่งเสียงหัวเราะออกมาทันทีที่ได้ยินคำดูถูกของวิทนี่ นี่เป็นเพราะพวกเขาจะทำการแสดงในสัปดาห์หน้า ดังนั้นวิตนีย์จึงตัดสินใจขอให้ทีมงานจากสาขาสหภาพนักศึกษามาซ้อมการแสดงที่นี่ “อย่าพูดแบบนั้นสิ! ท้ายที่สุดแล้วเขาสามารถซื้อกระเป๋าราคาห้าหมื่นห้าพันดอลลาร์ได้! เราจะเทียบกับเขาได้ยังไงล่ะ?” “ใช่คุณควรระวังคำพูดของเธอพูดนะท่านประธาน! มิฉะนั้นเจอรัลด์อาจกลายเป็นคนที่ร่ำรวยและมีอำนาจที่สามารถขว้างเงินใส่หน้าเธอได้!” สาว ๆ กลุ่มนั้นมองไปที่เจอรัลด์ขณะที่พวกเขาหัวเราะอย่างดัง ยิ่งไปกว่านั้นกลุ่มเด็กผู้ชายกำลังจ้องมองไปที่เจอรัลด์ด้วยสีหน้าที่อิจฉา ในความเป็นจริงพวกเขาทั้งหมดอิจฉา พวกเขาอิจฉาความโชคดีของเจอรัลด์ ถ้าพวกเขามีเงินห้าหมื่นห้าพันดอลลาร์พวกเขาสามารถซื้อกระเป๋าและมอบให้กับประธานวิตนีย์แทน! เจอรัลด์หทำหูหนวกใส่พวกเขาและเขาก็ไม่ได้ตอบกลับเลย หลังจากนั้นเขาก็หยิบไม้กวาดขึ้นมาเพื่อเตรียมทำความสะอาดสิ่งที่พวกเขาทิ้งไว้ด้านหลัง “ไปให้พ้น! คุณคิดว่าตอนนี้คุณเป็นคนร่ำรวยและมีอำนาจงั้นเหรอ?” ตอนนั้นเองหนุ่มตัวสูงและมีกล้ามเข้ามาพร้อมกับผลักเจอรัลด์ออกอย่างเกรี้ยวกราด เจอรัลด์เกือบจะล้มลงเพราะเขาแล้ว แน่นอนว่าเจอรัลด์รู้ว่าเด็กคนนั้นเป็นใคร ชื่อของเขาคือ วิคเตอร์ ไรท์ เป็นรองประธานสหภาพนักศึกษาและยังเป็นกัปตันทีมบาสเก็ตบอลของมหาวิทยาลัยอีกด้วย ครอบครัวของเขาเชี่ยวชาญด้านการค้าและเขาก็ร่ำรวยมาก เขายังมีส่วนในความอัปยศอดสูทั้งหมดที่เจอรัลด์ได้รับความทุกข์ทรมานในช่วงสามปีของชีวิตในมหาวิทยาลัย “วิคเตอร์! ทำไมนายถึงอยู่ที่นี่?" วิตนีย์ประหลาดใจมากและมีกำลังใจขึ้นทันทีที่เธอเห็นวิคเตอร์ นั่นเป็นเพราะวิคเตอร์เป็นผู้ชายแบบที่วิตนีย์สนใจ เขาไม่เพียงแต่สูงหล่อและร่ำรวย แต่เขายังเป็นนักบาสเก็ตบอลที่เก่งมากอีกด้วย เขาเป็นหนุ่มหล่อที่สาว ๆ หลายคนตกหลุมรัก ในขณะเดียวกันสาว ๆ หลายคนจากทีมการแสดงมองไปที่วิคเตอร์พร้อมกับอาการหน้าแดงเล็กน้อย “อ๋อ! ฉันมาที่นี่เพราะฉันจะออกไปก่อนเพื่อออกแบบรถของฉันในวันนี้” วิคเตอร์ตอบขณะที่เขาจิบน้ำ “รถยนต์? อะไรกัน? วิคเตอร์นี่นายซื้อรถยนต์เหรอ” สาว ๆบางคนถามด้วยความประหลาดใจ “ฮ่า ฮ่า ฮ่า ใช่ฉันซื้อออดี้ A6 มาใช้เพื่อความสนุกเท่านั้นแหละ!” วิคเตอร์ตอบขณะที่เขาหัวเราะเบา ๆ “ว้าว!” สาวสวยทุกคนประทับใจมากในเวลานี้ แม้แต่วิตนีย์ก็รู้สึกหวั่นไหวเล็กน้อยเมื่อเธอได้ยินคำพูดของเขา “รถของคุณเป็นรถในประเทศหรือนำเข้าเหรอ?” ในความเป็นจริงมันไม่สำคัญว่ารถจะเป็นรถในประเทศหรือนำเข้าเพราะออดี้ A6 เป็นรถที่ทรงพลังมาก “นำเข้า! เพื่อนของพ่อช่วยฉันให้ได้ราคาถูกกว่าหนึ่งแสนดอลลาร์! ฮ่า ฮ่า ฮ่า” วิคเตอร์ตอบขณะที่เขายิ้ม ในเวลานี้มีการแสดงออกที่แปลกประหลาดบนใบหน้าของวิตนีย์ ยิ่งไปกว่านั้นเจอรัลด์ที่กำลังกวาดพื้นก็อดไม่ได้ที่จะแอบฟังการพูดคุยของพวกเขา เมื่อได้ยินว่าพวกเขากำลังพูดถึงรถยนต์ เจอรัลด์เคยฝันอยากมีรถเป็นของตัวเอง เขาไม่สนใจยี่ห้อประเภทรถตราบใดที่มันยังเป็นรถ! ทำไมถึงเป็นความฝันของเขางั้นเหรอ? เนื่องจากในอดีตเจอรัลด์จะไม่สามารถซื้อรถได้เลยแม้แต่จะคิด ดังนั้นเขาจึงอยากรู้เกี่ยวกับการสนทนาของพวกเขา เขาดูวอกแวกมากในตอนนี้ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไม้กวาดของเขาได้กวาดไปบนเท้าของหญิงสาวขณะที่เธอนั่งอยู่บนเวที “อ๊ะ!” เจอรัลด์เพิ่งนึกได้ว่าเขาทำอะไรลงไปเมื่อหญิงสาวคนนั้นกรีดร้องดังลั่น