บทที่ 2094

ใบหน้าของเดเร็กซีดลงเมื่อเห็นกริชกลับคืนมาอยู่ในมือของเฟนด์ เขาถอยหลังหนึ่งก้าวและดาบในมือสั่นไหว ความสั่นไหวดังกล่าวไม่ใช่เกิดจากพลังงานที่แท้จริงที่ถ่ายเทเข้าไปในดาบนั้น แต่จากความหวาดกลัว น้องชายสองคนของเขาซึ่งมีพละกำลังน้อยกว่าเขายิ่งหวาดกลัวไปกันใหญ่ พวกเขาซ่อนตัวอยู่ข้างหลังเขาและปฏิบัติต่อเขาไม่ต่างจากเกราะกำบัง ความอวดดีก่อนหน้านี้ของพวกเขาถูกแทนที่ด้วยความหวั่นวิตกและความหวาดระแวง พวกเขามองไปที่เฟนด์ราวกับชายหนุ่มเป็นปีศาจที่หลุดมาจากนรกขุมที่ลึกที่สุดและสามารถฉีกหัวของพวกเขาได้ในพริบตา เดเร็กกลืนน้ำลาย ดาบในมือของเขาสั่นอย่างรุนแรงยิ่งกว่าเดิม จนทำให้ส่วนปลายเกิดเสียงจากการสั่นขึ้นเบา ๆ “ฉันขอเตือนนายไว้เลยนะ จริงอยู่ที่เราไม่ได้แข็งแกร่งเท่านาย แต่นายจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเราแน่หากเราสามคนร่วมมือกัน!” ริมฝีปากของเฟนด์โค้งขึ้น ด้วยการสะบัดข้อมือของเขา กริชสีดำก็ลอยขึ้นกลางอากาศอีกครั้ง แสงสีดำของมันเปลี่ยนเป็นหมอกสีเทาอ่อนที่หมุนวนซึ่งคล้ายกับก๊าซพิษที่ปล่อยออกมาจากหนองน้ำ เขาจ้องมองเดเร็กอย่างเย็นชาและพูดว่า “สิ่งที่ฉันเกลียดที่สุดก็คือการที่ถูกคนอื่นข่มขู่ เพราะงั้นนายถึงทำให้ฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องฆ่านายซะ” จากนั้นเขาก็หันไปหาเจดและดไวท์แล้วพูดว่า “ฉันจะจัดการกับเดเร็กเอง และฝากน้องชายสองคนของเขาไว้กับพวกคุณสองคนด้วย” กริชสีดำที่ลอยอยู่ในอากาศปล่อยแสงสีดำออกมาอีกครั้ง แสงสีดำนั้นราวกับสัตว์อสูรที่อ้าปากพร้อมจะกลืนกินทุกสิ่งที่ขวางหน้า ไม่ต่างอะไรจากโทษประหารสำหรับสามพี่น้อง บางทีอาจเป็นเพราะเขาถูกกระตุ้นอย่างหนัก หรืออาจเป็นเพราะคำพูดดูแคลนของเฟนด์ แต่เดเร็กก็ดึงความกล้าเฮือกสุดท้ายของเขาออกมาและกัดฟันตะโกนออกมาว่า “ก่อนที่ฉันจะตาย ฉันจะถลกหนังนายออกมาให้ได้!” ด้วยการร่ายผนึกผ่านทางมือขวาของเดเร็ก อักษรรูนก็ไหลผ่านระหว่างนิ้วของเขาออกมา ดาบยาวของเขาเริ่มส่งเสียงดังกริ๊ก ราวกับโครงกระดูกที่จู่ ๆ ก็ฟื้นคืนชีพขึ้นมาและพยายามเคลื่อนไหวอย่างยากลำบาก เขาส่งเสียงคำรามแหบต่ำในคอ และกะโหลกขนาดหัวแม่มือก็ปรากฏบนดาบยาวที่เขาถือ กะโหลกเหล่านี้ปล่อยแสงสีขาวสว่างจ้าออกมา และปากที่ใหญ่โตของพวกมันส่งเสียงคำรามกึกก้องที่ทำให้ทุกคนขนลุกเกรียว จากการประเมินคร่าว ๆ ของเฟนด์กะโหลกเหล่านั้นมีจำนวนมากกว่าห้าสิบ กะโหลกจิ๋วที่มีจำนวนราว ๆ ห้าสิบกะโหลกเหล่านี้หมุนวนไปรอบดาบยาวของเดเร็ก และเมื่อมองใกล้ ๆ ก็ทำให้เขารู้ว่าหัวกะโหลกเหล่านั้นถูกจุดด้วยเปลวไฟสีขาวเล็ก ๆ “เตรียมตัวสู้กันให้ตายไปข้างนึง!” เดเร็กตะโกน วินาทีต่อมา ร่างของเดเร็กก็ถูกปกคลุมไปด้วยเปลวเพลิงเย็นยะเยือก กะโหลกเล็ก ๆ เหล่านี้แต่ละกะโหลกถูกห่อหุ้มวิญญาณพยาบาทซึ่งดิ้นรนอยู่ในนรก วิญญาณพยาบาทเหล่านี้โจมตีแก้วหูของทุกคนด้วยเสียงกรีดร้องโหยหวน เฟนด์ขมวดคิ้ว “เขากำลังใช้พลังของวิญญาณพยาบาทเป็นสื่อนำงั้นรึ?” ทักษะที่เดเร็กร่ายขึ้นมาเห็นได้ชัดว่าประกอบขึ้นจากพลังของวิญญาณพยาบาทจำนวนมหาศาล ดูเหมือนว่าการบ่มเพาะทักษะนี้จำเป็นต้องคร่าผู้ฝึกยุทธและดูดซับความคับแค้นและพลังงานวิญญาณของพวกเขาเหล่านั้น ทักษะร้ายกาจประเภทนี้เหมาะสมแล้วกับศิษย์ของสำนักวายชนม์ เฟนด์สะบัดข้อมือของเขา ก่อนที่ดาบวิญญาณทั้งสิบจะหลุดออกจากกริชสีดำอมเทาและรวมตัวกันจนกลายเป็นดาบยาว มันเป็นดาบยาวเล่มสีดำที่มีหมอกสีดำอมเทาหมุนวนรอบตัว สิ่งเหล่านี้แท้จริงแล้วไม่ใช่หมอก แต่เป็นพลังวิญญาณ “รับไปซะ!”เดเร็กตะโกนขึ้นในขณะที่เขาพุ่งเข้าหาเฟนด์พร้อมกับดาบที่ตรงไปหาอีกฝ่าย ดาบยาวเล็งไปที่ศีรษะของเฟนด์พร้อมกับหัวกะโหลกลอยได้ที่กำลังอ้าปากกว้าง มันปล่อยเปลวไฟแห่งวิญญาณออกมา! เฟนด์เย้ยหยัน เขายื่นมือออกและผลักไปด้านหน้า ทำให้ดาบยาวที่ควบแน่นจากพลังวิญญาณพุ่งออกไป