Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 179

“Abuelo, yo…”. Yvonne comenzó a hablar y sus ojos se enrojecieron. El anciano saltó mientras ella lloraba profusamente. “¿Qué es lo que te ocurre, por qué estás llorando de repente? No te he maltratado, ¿o sí?”. “Lo sé, yo solo… es solo que…”. “¿Qué es? ¡Adelante, no me dejes colgado aquí!”. Dijo el anciano mientras golpeaba ansiosamente su bastón en el suelo. Los sollozos de la chica hacían que el anciano se pusiera aún más ansioso por momentos y lo estaba volviendo loco. Yvonne se limpió la nariz y dijo: “Lamento mi comportamiento, debí de haber contenido mis lágrimas”. “Está bien, ahora sigue con lo que estabas a punto de decir”, dijo el anciano mientras le hacía un gesto impotente para que hablara. Con un asentimiento, Yvonne se limpió las lágrimas y respiró hondo como para reunir el valor. De repente, ella se arrodilló frente al anciano. Tanto el anciano como Frederick, que estaba de pie detrás de él, estaban completamente atónitos. “¿Cuál es el significado de esto, peque

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.