Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 24

Cuando despertó, estaba en una extraña mansión. Jaime la mantenía recluida en una habitación; aunque no la había atado de pies y manos, a menos que saltara por el balcón, no tenía forma alguna de escapar. Finalmente, Andrea dejó de luchar y se dejó caer derrotada al borde de la cama. Jaime entró con una bandeja de exquisita comida, se agachó frente a ella y le habló con voz suave: —Cariño, debes de tener hambre. Hice que prepararan tus platillos favoritos. Mientras hablaba, acomodaba con esmero los cubiertos. Andrea alzó la mirada, y en sus ojos solo había una profunda frialdad. De un manotazo tiró la comida al suelo y, enfadada, le exclamó: —¿Me trajiste aquí para tenerme simplemente como una mascota? Jamás imaginó que él llegaría a tal extremo. Jaime miró el desastre en el suelo, la garganta se le cerró y respondió enseguida con voz ronca: —No quería secuestrarte. —Solo quería verte, pero tú siempre me evadías y no querías hablar conmigo. No tuve más opción que recurrir a esto. Solo

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.