Capítulo 113
—¿Realmente no quieres verme? ¿Hasta tomas mi celular para llamar a Francisco, temiendo que conozca tu número?
Cuanto más hablaba Tomás, más dolor sentía en su corazón; él había criado a esa pequeña niña, conocía exactamente dónde dolía más.
—Rocío, sabes que puedo averiguarlo, aunque no me lo digas. Solo que no esperaba que ni siquiera quisieras que supiera tu número, ¿tan ansiosa estás por cortar toda relación conmigo? —La mirada de Tomás estaba llena de dolor, su tono cargado de pesar.
—Además, habíamos acordado tres días, y hoy es solo el primero.
—Fue lo que tú dijiste, yo nunca lo acepté.
Rocío deliberadamente ignoraba la tristeza en su rostro; temía que si la veía, surgirían sentimientos de compasión en su interior.
Incluso un poco podría ser fatal.
Después de todo, el amor que había sentido por Tomás también se había acumulado poco a poco como un riachuelo, volviéndose incontrolable.
¿Cómo podría cometer el mismo error dos veces?
El teléfono ya estaba conectado, pero justo cuan

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ