Kabanata 347

Habang ang daliri niya ay nakabaluktot at nanginginig, naluha si Song Anyi habang namumula ang kanyang mga mata. Tinitigan niya ang gwapong mukha na nakaukit sa kanyang alaala habang tinatanong niya ang lalaking nasa harapan niya, “Luo Qingyu, bakit, bakit mo itinatanggi na kilala mo ako?” Isang maanghang na luha ang gumulong sa kanyang mukha. Umiyak siya. Naramdaman ni Xiang Zheng na parang may umakyat mula sa kayang lalamunan. Iniyuko niya ang kanyang ulo para itago ang sakit. “Patawad.” Tumalikod siya para maiwasan siya pagkatapos sabihin iyong walang malasakit na pangungusap. Tinignan siya ni Ning Qiaoqiao ng may maalalahanin na mga mata bago lumingon kay Song Anyi ng malamig na titig. “Song Anyi, bilang dati mong kaklase, hayaan mo akong bigyan ka ng payo. Si Xiang Zheng ay hindi isang tao na dapat mong lapitan. Hindi na ako magiging magalang sa susunod. Hindi niya pinansin ang maputlang mukha ni Song Anyi at lumakad palayo kasama si Xiang Zheng, hawak ang kanyang braso. T