Kabanata 144

Sa huli ay napigilan ni Steven ang sarili niya. Malambing at matamis na nagsabi si Jessica, “Ang saya-saya ko ngayon.” Walang kabuhay-buhay na sumagot si Steven, “Ako rin.” … Kagaya ng kadalasan, maaga akong nagising para gisingin si Willow. Pagkatapos lumabas ni Willow sa kwarto niya, kaagad niyang hinanap si Zane, at tumakbo nang ilang yarda sa bakuran. Pagkatapos, sinamahan ko si Willow para maligo. Pagkatapos ng ilang araw ng pagsasanay, nasanay na rito si Willow. Ngayon, kahit na pagod siya pagkatapos tumakbo, kaya pa rin niyang makipag-usap sa'kin. Masunurin siyang tumayo habang pinaliguan ko siya. “Mommy.” Nagpatuloy akong paliguan siya. “Mm?” “Pakiramdam ko parang nag-iba ako kamakailan,” masayang sabi ni Willow. Nagtanong ako sa gulat, “Paano naman?” Binigyan ako ng halimbawa ni Willow. “Bago ako nagsimulang magsanay, kapag may nagsabi ng masama sa'kin, magmumukmok ako at sobra akong malulungkot. Ngayon, kapag inaapi nila ako, iniisip ko lang na kapag mas malak