Kabanata 179

Habang naghahalo ang init at tamis, ang nagsimula bilang isang simpleng layunin na patahimikin si Felicia na may bakas ng galit ay biglang nagkaroon ng ibang kahulugan. Isang segundo lang ay nawalan ng kontrol. Si Stephan, na ipinagmamalaki ang sarili sa pagiging mahinahon, ay hindi pa nakaranas ng ganoong bagay. Ang pinigilan at matagal nang nakatagong mga kaisipan sa kanyang puso ay sumulong na parang mga hayop na pinakawalan, humihigpit sa kanilang pagkakahawak, sinasakop ang lahat sa kanilang landas. Parang ang matalik na gabing iyon. Si Felicia ay lubos na natigilan, bumubulong, "Mm... Teka!" Ang kanyang mga protesta ay, siyempre, walang saysay. Hanggang sa itinulak ng dalawa niyang tauhan ang pinto ng ward. "Mr. Russell, nakuha na namin ang bagong phone, at ang SIM card ay napalitan na. At saka, may dala kaming pagkain..." Nang makita ang eksena sa loob ng silid, natigilan ang dalawang tauhan, natigil ang kanilang mga salita sa kanilang lalamunan. Ha? Ano ang nangyayari?