Capítulo 183
David, al frente, dijo con voz grave: —Guarden silencio de una vez por todas.
Teodoro puso cara de inocente.
Lorena lo fulminó con sus grandes ojos almendrados. Su rostro, de facciones dulces, parecía el de una chica fresca del vecindario cuando iba sin maquillaje. Sin embargo, ella apostaba por un estilo de sensualidad atrevida. Sabía muy bien cómo fingir ternura, hablar con un tono coqueto y voz melosa. Había perfeccionado un encanto seductor y delicado, una mezcla incomparable de dulzura y deseo que ningún hombre podía resistir cuando decidía usarlo.
Pero hoy había sufrido la peor humillación de su vida.
Este estúpido hombre a su lado... le había dicho vieja.
Y el jefe frente a ella... la había regañado.
—¡Ahhh...!
Pateó el suelo fastidiada, luego corrió hacia Viviana y se aferró a su brazo. Sus labios rojos se curvaron apenas mientras murmuraba: —Idiotas...
Viviana con dulzura la consoló: —No les hagamos caso.
Lorena respondió: —Ajá...
Y se apoyó en su hombro con aire frágil y desa

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ