Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 130

Ana era su medicina contra el insomnio; Javier ya había planeado retenerla a toda costa, así que aquello le venía perfecto. Seguía pensando en eso cuando Ana, con una cobija entre los brazos, se plantó frente a él, sin el menor rastro de la timidez de antes. Con un tono de consulta, ella dijo: —Esta cama es tan grande... creo que los dos podríamos dormir aquí, ¿no crees? Javier la miró con una expresión algo complicada. Antes siempre había intentado acercar a esa mujer, deseando aprisionar aquella aura que lo calmaba y lo ayudaba a dormir. Había usado tantos métodos, y aun así, Ana se había ido alejando cada vez más. Ahora, bastó con admitir que le gustaba para que ella tomara la iniciativa. Ana era así: cuando alguien le gustaba, lo hacía con el corazón, sin distracciones. Nunca había tenido una relación, no sabía cómo actuaban los demás. Solo seguía lo que sentía, y ahora deseaba acercarse un poco más. Y quien se acerca primero, suele tener la primera oportunidad. Ya estaban legalmen

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.