Capítulo 37 Intimidación
En ese momento, Antonio habló con firmeza.
Noelia lo miró atónita, sintiendo que su corazón se partía en dos.
Anteriormente, Martín le había preguntado qué hacer con el niño, y ella, indecisa, había respondido sin ser muy clara.
Habiendo experimentado el dolor de una familia incompleta en su juventud, y estando destinada a separarse de Antonio, había preferido no tener al niño.
Sin embargo, en el fondo no quería abortar; después de todo, era su hijo y, estando sola, él era un consuelo.
Ahora, Noelia se sentía amarga por la decisión de Antonio.
Él era demasiado cruel.
Noelia mordió su labio, incapaz de pronunciar una sola palabra por un largo tiempo.
Antonio, viendo el odio en sus ojos, reflexionó, y aun así dijo con indiferencia, —Noelia, eras inteligente, deberías haber sabido que tener a este niño solo sería un problema.
Luego, hizo una breve pausa, y miró al frente, —No lo reconoceré como mío.
No quería que ella continuara aferrándose a él.
Al oír esto, Noelia

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ