Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม
Cielo y BarroCielo y Barro
โดย: Webfic

Capítulo 77 Yo te ayudo

Martín era demasiado directo. Noelia se sentía acorralada por sus preguntas, con un impulso casi irresistible de huir, pero la persona frente a ella la observaba con tanta seriedad que le hacía sentir un calor incómodo en las orejas, y de repente se sentía completamente expuesta y derrotada. Al ver que él insistía en conocer la respuesta, Noelia tomaba una profunda respiración y levantaba la mirada hacia Martín. Ella preguntaba, —Entonces, ¿qué debo hacer?, ¿y qué será de este niño? Su respuesta era muy calmada, pero Martín se detenía un momento, y en sus ojos, Noelia podía ver una desesperación profunda. Una desesperación como de aguas estancadas. —No quiero regresar.— Se detenía, luego bajaba la mirada y suavemente acariciaba su vientre aún no abultado, donde en silencio se estaba gestando una nueva vida. Ella pensaba en esto y sonreía, pero era una sonrisa más triste que una lágrima, —pero la gente de la familia Cordero no dejará en paz a este niño. Los ojos de Martín centelleaban.

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.