Capítulo 17
Viví en la casa Flores durante dos años.
Pensé que no tendría muchas cosas que llevarme, pero al empacar me di cuenta de que eran demasiadas.
Cada objeto era un recordatorio de lo que alguna vez fue un amor puro e intenso.
Todo estaba relacionado con Rafael.
Lamentablemente, nada de eso había importado.
Eran cosas destinadas a acumularse en una esquina, listas para ser empacadas y arrojadas a la basura.
Al final, solo me llevé documentos importantes y algunas cosas que realmente me gustaban.
Tras seleccionar cuidadosamente, ni siquiera pude llenar una maleta.
Cuando bajé las escaleras, Elena seguía marcando una y otra vez a Rafael, instándolo a regresar.
Sin embargo, conocía demasiado bien su carácter de adicto al trabajo; sabía que no dejaría sus responsabilidades para volver a casa.
En su mundo, yo siempre fui alguien prescindible.
—Luchita, ¿ya terminaste? —preguntó Elena sorprendida al verme con una sola maleta.— Pensé que te tomarías más tiempo, incluso para esp

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ