Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม
Cuando el Amor Se Ha IdoCuando el Amor Se Ha Ido
โดย: Webfic

Capítulo 24

El embrión... Aunque no comprendía del todo los términos médicos, sabía perfectamente lo que significaban. El bebé en mi vientre era como una semilla que había comenzado a brotar, que ya había desarrollado un pequeño corazón que latía... Si le daba tiempo, crecería día tras día. Un día nacería y me llamaría con una voz infantil: mamá. Tal como yo llamaba a mi propia madre. Mientras esos pensamientos inundaban mi mente, sentí un nudo en la garganta y mis ojos comenzaron a empañarse. —Carmita... Carmen se acercó inmediatamente: —Aquí estoy, aquí estoy. —Esta decisión que tomé es la correcta, ¿verdad? —pregunté, respirando profundamente, como si intentara convencerme a mí misma.— Resolver esto rápidamente, no puedo permitirme compasión, ¿no es así? Carmen apretó los labios y, tras unos segundos de silencio, asintió: —Sí, Luchita, estás haciendo lo correcto. Tal vez dolería durante un tiempo, pero sería mejor que pasar el resto de mi vida atrapada en una conexión inter

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.