Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 7

Cuando nuestras miradas se cruzaron, en sus ojos brilló un destello de alegría. Se acercó y extendió la mano para acariciar a Valeria. —Niña linda, por fin papá puede verte. Pero Valeria apartó su mano de un golpe: —Señor, qué raro es usted. Yo ya tengo papá. ¿Usted se escapó del hospital o qué? La sonrisa de Alejandro se quebró. Sacó su teléfono y mostró unas viejas fotos de nosotros, tratando de probar su relación con nosotras. Valeria ni siquiera las miró; se giró y se escondió en mi abrazo: —Mamá, ¡qué miedo! ¿De verdad casi me das a este señor como papá? —Menos mal que te casaste con mi papá de verdad. —Papá es alto, guapo y no se mete con otras señoras. Qué bueno que seas su esposa. Acaricié la mejilla de Valeria y, divertida, le prometí que luego iríamos a comer helado. Alejandro, desesperado, gritó: —¡Julieta! ¿Por qué sigues engañándote? ¡Tú me amas, siempre me has amado! Mis pasos se detuvieron. Él se apresuró a acercarse y susurró en mi oído: —Ya me divorcié de Malena. Ayúda

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.