Capítulo 46
Su rostro estaba tan golpeado que, definitivamente, no podía presentarse en la empresa; había coordinado con Paula algunos asuntos urgentes y optó por quedarse en casa para recuperarse.
La segunda noche en casa, Juan todavía no había vuelto.
Natalia, preocupada por su tristeza, intentaba consolarla: —El señor Juan está inmerso en su carrera; los hombres a menudo se pierden en asuntos laborales, eso tampoco es bueno.
Aurora murmuró un "Mhm" y siguió leyendo su libro.
Realmente no le importaba si Juan volvía o no.
Al cuarto día, su rostro había mejorado notablemente y se reincorporó al trabajo, pero él no había regresado ni llamado.
Aurora tampoco había intentado contactarlo.
A excepción de aquella noche de pasión intensa, que ocasionalmente recordaba con incredulidad, su relación había vuelto a ser un matrimonio frío y distante.
Esos días realmente carecían de sentido.
Era irónico que, mezclando expectativas y esperanzas, hubiera vivido de esta manera durante tres años ent

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ