Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 122

Miguel entornó los ojos y dijo: —Entonces, que el jefe Diego se encargue de Xime. Ximena frunció el ceño. Sintió que aquellas palabras tenían un matiz extraño. Diego, en cambio, no mostró ninguna reacción especial: —Es lo que corresponde. Observando a Diego, con esa elegancia y corrección que lo caracterizaban. Era casi imposible distinguir si sus intenciones eran sinceras o fingidas. Miguel se detuvo un instante. Volvió a lanzar una mirada a Ximena, y solo entonces se marchó por su cuenta. Fue a buscar a Julia. Ximena daba bastante importancia al tercer aniversario; al fin y al cabo, era una verdadera despedida. Aunque ya todo había terminado, últimamente se sentía inquieta, y estar cerca de Belén le aportaba cierta paz. Pensaba quedarse esa noche velando junto al altar. Después de terminar las tareas y despedir a Beatriz, ya era casi el atardecer. Lo que realmente sorprendió a Ximena fue que Diego no se hubiera marchado. Ella se sentó frente al altar, y él permaneció a su lado. Al no

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.