Capítulo 136
Ximena sabía que Diego solo recordaba ese asunto por doña Lorena, pero, al fin y al cabo, estaban por divorciarse, así que en privado ya no había necesidad de fingir nada.
En cuanto a borrar esas fotos.
Solo era para que no le ocuparan espacio en el celular ni para que Carmen las viera y se hiciera ideas equivocadas.
Los ojos oscuros y fríos de Diego se detuvieron unos segundos en su rostro, como meditando algo.
Enseguida, esbozó una leve sonrisa: —Está bien, como quieras.
Se dio la vuelta y entró al baño.
Tampoco tenía intención de insistir.
Probablemente hasta se alegraba de ello.
Ximena no tenía ganas de adivinar los pensamientos de Diego; se frotó el entrecejo, algo cansada.
Que doña Lorena fuera a quedarse a dormir allí era algo inesperado, y, por lo visto, pensaba quedarse varios días.
No podía estar viniendo todo el tiempo.
Ximena se sentó al borde de la cama a esperar a que Diego terminara de ducharse.
Aprovechó para repasar el plan del proyecto.
Cuando Diego salió, llevaba el

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ