Capítulo 271
Ximena se sorprendió demasiado por la pregunta, y una leve comprensión apareció de repente en su rostro serio y elegante.
Doña Lorena estaba escuchando a su lado.
Diego sabía cómo actuar.
No es que realmente quisiera que ella fuera al hospital.
Ella siguió mirando los planos, manteniendo un tono bastante tranquilo: —Voy a ver si tengo tiempo.
Hubo tan solo un silencio de dos segundos al otro lado, antes de que respondiera lentamente: —Sí, recuerda comer.
Después de decir eso.
Diego no le dio ninguna oportunidad de reacción ni respuesta alguna, colgando enseguida de manera rápida y decisiva.
Ximena, por supuesto, no iba a tomarse en serio su frase de "recuerda comer".
Era solo una actuación.
Una farsa sin ningún sentimiento real.
No le dio importancia alguna la llamada.
Dejó el celular a un lado y siguió calculando sobre los planos.
En el hospital.
Doña Lorena, al ver que Diego colgó sin haber hablado ni un par de frases, lo miró algo molesta: —¿Por qué colgaste tan rápido? ¿Acaso te pe

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ