Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 156

—¿Parece que Belén conoce bien a esa persona? —Oscar pareció sonreírle, pero no se percató del brillo inquisitivo en los ojos del hombre. Belén comía del plato que Oscar le había servido. Al notar la emoción en los ojos del hombre, inmediatamente se contuvo, mostrando una sonrisa en el rostro: —No estoy diciendo que seas malo, no importa lo que hagas, siempre estaré de tu lado. Oscar sonrió sin entender, lo que puso nerviosa a Belén. Belén no pidió mucho, apenas comió un poco, y el resto lo acabó Oscar. Belén le sirvió un vaso de agua: —Esta vez pedimos demasiado, la próxima vez pediré menos. Oscar, continúa con tus cosas, me voy a mi habitación. —Es tu primera vez en Ciudad Luzdeluna, ¿no te gustaría pasear? Belén miró el caluroso día afuera y negó con la cabeza: —No, gracias. Oscar asintió: —Si necesitas algo, envíame un mensaje. Belén respondió: —Lo sé, Oscar. Belén se giró y salió del restaurante en la terraza al aire libre. Al salir, vio a Silvia acompañada por un presidente de ot

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.