Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 39

Oscar es profundo y astuto; un pequeño descuido podría enfurecerlo tanto que probablemente no tendrías ni la oportunidad de gritar por ayuda. Belén finalmente se ablandó y se disculpó obedientemente. —Lo siento, hermano, sé que me equivoqué, fue mi culpa, no volverá a pasar. De hecho, fui yo quien buscó primero a Vicente, insistiéndole que me enseñara a estudiar. Resolver este asunto frente a Oscar en realidad es muy simple... —Yo... quiero ir a casa ya...— Belén dijo cuidadosamente, con la cabeza baja. La expresión de Oscar se suavizó un poco. —El hermano ha esperado mucho por Belén, y sin embargo, Belén se quedó jugando fuera hasta tarde con otra persona. Lo que hago hoy es por tu bien. —Ven, quédate un poco más y come algo. Belén: —Hermano, ya es muy tarde. Oscar: —Si puedes acompañar a Vicente, ¿por qué no puedes acompañarme a mí? Esa frase sonaba como si estuviera celoso. Bueno, él es así, ¡su necesidad de controlar todo es demasiado fuerte! El hombre se metió

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.