Capítulo 82
Carmen, tal vez debido a la contención y consideración de Alberto, que le dio una sensación de seguridad, se sintió extrañamente impulsada por su frustración a buscar compañía. Sin pensarlo demasiado, le hizo una invitación a Alberto, las palabras saliendo de su boca sin ningún filtro.
Alberto apretó el volante: —Yo...
—Es una broma.
Carmen interrumpió rápidamente a Alberto.
Arrepintiéndose en el mismo instante en que las palabras salieron de su boca.
Acababa de firmar el acuerdo de divorcio, y ahora invitaba a un hombre soltero, ¡y uno tan atractivo y problemático!, a tomar algo a altas horas de la noche.
Definitivamente parecía un crimen a propósito.
Carmen mordió su labio en silencio, desaprobándose a sí misma.
Alberto, aunque inicialmente estaba tenso, al ver el rostro rojizo de Carmen, no pudo evitar sonreír: —Sé que es una broma, no te pongas nerviosa.
De vuelta en el hotel Monteluz, ya casi era la una de la madrugada.
Carmen lo miró con una expresión apenada: —L

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ