Capítulo 90
En el set había un constante ir y venir de gente y, aunque todos, por respeto a Melchor, evitaban acercarse para curiosear.
Sus miradas se desviaban una y otra vez hacia aquella escena.
La cara de Melchor estaba helada; de reojo alcanzó a ver el brazo de Carolina, enrojecido por el apretón, y la rabia le recorrió todo el cuerpo.
¡La Carolina que llevaba en el alma y que tanto deseaba recuperar, cómo podía ser tratada de esa forma!
¡Todos estos años había consentido demasiado a Elena!
El vestido blanco de Lilia estaba manchado por el maquillaje corrido de Elena, quedando sucio y deslucido.
Ella hizo mala cara con desagrado, pero enseguida recompuso su expresión.
—Elena, cálmate, Carolina es la novia de Melchor; en el futuro ustedes serán una familia. Si ahora se lanzan palabras tan duras, en adelante...
Elena la interrumpió sin darle la menor consideración: —¿Eres tonta o qué? ¡Ellos ya rompieron hace tiempo!
Su mirada se volvió hacia Carolina, con intención de soltar una burla mordaz,

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ