Capítulo 1164
—¿Todavía tienes el descaro de decirlo? ¿Sabes lo preocupada que estaba? En Cumbre me sentía tan angustiada que no sabía qué hacer; incluso llegué a sospechar que me habías alejado a propósito para hacer algo peligroso por tu cuenta.
Pedro, en su interior, no había sufrido ningún tormento. Su expresión seguía siendo fría, pero la mirada que posaba sobre ella era suave.
Lorena sabía que él intentaría explicarse, así que le cubrió la boca con la mano.
—Está bien, todo ha terminado, no hace falta que expliques nada. Mejor dime, ¿qué fue lo que obtuviste? ¿De qué habló contigo Álvaro?
Pedro soltó una leve risa, cerró los ojos y su nuez de Adán se movió silenciosamente.
Lorena se apartó de encima de él, se recostó a su lado y esperó a que hablara.
—Es muy cauteloso; no me reveló demasiada información. Incluso intentó valerse de su relación con mi padre para convencerme de trabajar para él.
Álvaro aún no sabía que Pedro ya había visto a través de su máscara de falsa bondad.
Lorena escuchaba

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ